Het is het eindpunt van de trein,
bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.(uit: Textielstad – Willem Wilmink)
Dat Enschede altijd verder is dan je denkt – het eindpunt van de trein zoals de Enschedese dichter Willem Wilmink schreef – bleek weer eens bij de start van de NUT-conferentie 2024 in Twente. Door een stremming tussen Almelo (de stad van de op rood en groen springende stoplichten – Finkers) en Hengelo strandden vele NUT-collega’s op weg naar Enschede. Collega’s uit Vlaanderen deden er wel zeven uur over om naar Twente te geraken. Ongeveer honderd NUT-collega’s namen de weerbarstige reis naar Twente op zich – tot grote vreugde van de ontvangende organisatie.
Na een welkom op een zonovergoten terras en een eerste drankje vertrokken de gasten naar een rondleiding door de Museumfabriek en het Rijksmuseum Twenthe, een workshop Twents en een rondwandeling door de na de vuurwerkramp van 2000 herbouwde wijk Roombeek. Bij terugkomst wachtten gedekte tafels, goede gesprekken en – niet onbelangrijk – een afsluitende vergadering van de kascommissie.
Vrijdagochtend vond de ontvangst plaats op de campus van de Universiteit Twente, in Gallery en Design Lab. Traditioneel werd begonnen met de themagroepvergaderingen. Daarna volgde de ook traditionele NUT-groepsfoto, lunch en werd er in de plenaire terugkoppeling na de middagpauze kort stilgestaan bij het 30-jarig bestaan van de NUT.
In de namiddag was het tijd voor kennisdeling. Collega’s namen collega’s mee in AI, spraaktechnologie, meertaligheid, taalbeleid, edubadges en digitale onderwijstools. De borrel daarna was welverdiend, ook al kwam de bittergarnituur veel te laat om de – misschien wel net zo weerbarstige (?) – terugreis te kunnen aanvaarden.
Twente dankt alle aanwezigen voor de gezelligheid, hartelijkheid, collegialiteit en alle bijdragen. En verheugt zich op de conferentie volgend jaar in Leiden! Good goan!
(Katja Hunfeld, UTLC, Universiteit Twente)
