Wat studenten schrijven… Een interview

Henk Noorland werkt meer dan 25 jaar als NT2-docent voor het INTT (Universiteit van Amsterdam). In deze rubriek deelt hij opvallende teksten die hij de afgelopen jaren verzamelde.

Ik heb hem op een van de Amsterdamse bruggen ontmoet. Het was een regenachtige avond. Hij stond daar alsof hij de druppels die over hem stroomden niet voelde, maar ik geloofde niet dat hij ongevoelig voor het weer kon zijn. Niets hield hem op deze brug dus hij was vrij. Maar ook had hij nergens een plek om naartoe te gaan dus bleef hij daar staan. Een oude fiets die niemand wilde.

Ik bracht hem naar huis. Ik vroeg me af of hij zo oud was als hij leek en of hij ooit beter af was. Ik dronk warme thee en hij dronk verse olie. Ik nam zijn roest weg. Wij zaten de hele nacht wakker. Bij zonsopgang wist ik zijn hele verhaal.

Toen ik de roest van zijn frame wegnam, vertelde hij me over zijn jeugd. Hij zei dat hij de mooiste fiets in zijn wijk was geweest. Hij zei dat hij het sterke frame van zijn vader had geërfd en dat zijn bel de mooie stem van zijn moeder had geërfd. Hij noemde die jaren de gelukkigste.

Ik was benieuwd wat voor opvoeding hij had. Hij antwoordde dat hij de best mogelijke opvoeding had gekregen. Hij beschreef hoe hij vijf versnellingen had leren te gebruiken en hoe hij de trap had leren beklimmen. Dan vroeg ik hem of hij ooit had gewerkt. Hij werd boos en riep dat hij natuurlijk had gewerkt. Ik hoefde niets meer te vragen. Hij vertelde me alles over zijn eerste baan. Hij zei dat die baan de leukste fietsbaan was geweest. Hij had als een weekendfiets voor een rijk gezin gewerkt. Hij had door de fraaiste gebieden ter wereld gereden en hij hoefde nooit door de regen te rijden. Hij had in een grote kamer gewoond en was door de beste monteurs gerepareerd.

Ik was verbijsterd. Ik kon niet begrijpen hoe een weekendfiets zijn leven op een Amsterdamse brug eindigde. Hij zag wat ik dacht en vertelde me over de dag die alles had veranderd. Hij beschreef hoe hij aan de weg had staan wachten toen er een man was gekomen. Die man had hem op zijn schouder genomen en had hem in een donkere auto opgesloten. Hij had zijn gezin nooit meer gezien.

Y.S.
25 februari 2013
Advanced